ایا میشود به ارمان ایران ناب وازاد که هرانسان مسلمان ایرانی وازاده ای در ذهن می پروراند برسیم؟

یا اینکه همچنان با تنگ نظری ها وسنگ اندازی های  گروهی از وابستگان به کباده با قلاده شاهد ادامه  وضع کنونی توسط انسان های مکاره خواهیم بود؟

البته در گذشته شاهد ناجوانمردی های انان بوده ایم که به هر قیمتی و با قبول هر ذلتی و بی هیچ علتی دین خود وملتی را به میل طلایی فروختند وبه گود ویل رفتند!

اما جالب اینجاست که گفتند ما علوی هستیم ,ما حسینی هستیم!

این روایت به ذهنم رسید :امام حسین (ع) فرمودند:

اگر دین ندارید لا اقل ازاده باشید

صحبت از ازادی و ازادگی به میان امد اصلا ازاده به چه معناست؟

البته اگر آزاده را با زبان آنان معنی کنیم میتوان گفت:

آزاده یعنی او(دامه بقایه),  همان او که خود کلاه ندارد اما سربازانی الهی با کلاه خود یمانی از تبار تورانی دارد!

و این سربازان الهی!‍با لباس های رزم به بزم(نه خوشگذرانی)رفته و مردم را در ایستگاه های صلواتی به امید برکاتی

مشغول به نعت وستایش او کرده اند و این در حالی است که همچون چنگیز( نه خسرو پرویز)ایران ,همان ایران که ما با جان با دلهامان در یک زمان اباد کردیم ویران کردند!رساله ها و نامه های اشخاص دلسوز را پاره کرده و به ما مگویند:ما نامه های خود را با نام او اغاز میکنیم :"به نام .....(دامه ظله)"

 می گویند:ما دین داریم.شما از دین چه می دانید.

ودر نهایت می گویند :پس ما ازاده ایم وحق داریم هر کاری بکنیم!حتی حق داریم نویسندگان نامه به خسرو پرویز را از سر حسن نیت با اداب جاهلیت با دستاویز رجلیت از صلاحیت برانیم با این که خود همه چیز را بدانیم!؟